علی ، علی، علی، چه بگویم؟ چگونه بگویم؟
چه طور نام تو را که بر قلبم گره خورده است، بر زبان آورم؟
چگونه عشق ازلی ام را به تو که در سراچه ی دلم نهان شده است
و گوش نامحرم را جای پیغام ملکوتی او
نیست، بازگو کنم؟ علی چه بگویم؟ که مرا ممکن است به شرک متهم کنند؟
اگر پرستش جز ذات خدا مجاز بود، بدون شک تو را می پرستیدم .
تو تجلی خدایی، تو تجسم صفات خدا و معیا رهای خدایی، تو خلیفه الله
علی الارضی، تو هدف انسانیتی،
تو خدا نیستی؛ ولی وجود تورا جز خدا
پر نکرده است.
آنان که گفتند حقیقت ندیدنی است
در حیرتم که غیر حقیقت چه دیده اند
عاشقانه با او راز و نیاز میکنم، و روحم آشفته وار علی علی می گوید …
آخر چگونه می توان خدای بزرگ را پرستید و به علی عاشق نشد؟
چگونه ممکن است به خدا که کمال مطلق است چشم دوخت ولی کمال
متعالی علی را ندیده گرفت؟
عشق به علی جزیی از پرستش خداست.
(شهید چمران)
و اما مقتدایان به این هدف..........
در خرابات مغان نور خدا می بینم
این عجب بین که چه نوری ز کجا می بینم
نور می بینم و بینم پسرم نور شده
مسجد جامع آن شهر چه پر نور شده
نور حق گشته محقق ز وجود پسرم
چونکه او مانع آن دیو چو نمرود شده
رسم او رسم جوانمردی و ایثار و گذشت
وین جهت نمره درس و عملش بیست شده
نام او نام علی و کنه اش کنه رضاست
یاور منتظر آل محمد (ص) آن ماه دل افروز شده
(شادی روح شهدا صلوات)
