نخستـین گـام در میدان عرفان
«طلب» باشد، طلب ای طالب آن
بـه منـزلـگاه دوم عــشق بـایـد
که تا یابی نشان از مهر جانان
به منزلگاه سوم«معرفت» هست
که با آن پی‌بری بر راز پنهان
به منزلگاه چهارم بی‌نیازی است
که « استغنا »ی جان‌یابی به راه دوران
به منزلگاه پنجم نور «توحـید»
بتابد بر دلت از عالم جان
به منزلگاه ششم « حیرت» آید
نصیب دل که گردد عقل حیران
به‌حیرت‌چون‌فتادی‌زین‌ره‌ی‌شوق
«فنا» گردی و گردی عین جانان
«رفیعا» پیر عرفان در حقیقت
به جانان راه بنماید بدینسان
بود این هفت وادی پیش پایت
اگر خواهی که ره‌یابی به پایان
رفیع
