شناسنامه : 
علامه سید محمد حسین طباطبایى
تاریخ تولد: 1218 ه ش 
محل تولد: تبریز 
رحلت : 1360 ه ش 
اساتید
آیات عظام نائینى ، سید ابوالحسن اصفهانى ، شیخ محمد حسین اصفهانى ، سید حسن بادکوبه اى ، سید ابوالقاسم خوانسارى ، حجت ، میرزا على قاضى طباطبایى تبریزى و...
تالیفات 
1 - اسلام و احتیاجات واقعى هر عصر 2 - اصول فلسفه و روش ‍ رئالیسم
3 - پرسش و پاسخ 4 - تفسیر المیزان (20 جلد) 5 - حیات پس از مرگ
6 - تعدد زوجات و مقام زن در اسلام 7 - خلاصه تعالیم اسلام 8 - خلق جدید پایان ناپذیر 9 - رسائل توحیدى 10 - رسالت تشیع در دنیاى امروز
11 - شیعه در اسلام 12 - على و فلسفه الهى 13 - عقاید و دستورهاى دینى 14 - فرازهایى از اسلام 15 - قرآن در اسلام 16 - محمد در آینه اسلام و...
نگاهى به زندگانى علامه طباطبائى 
در آخرین روز (26 ذیحجه ) سال 1321 ه ق (مطابق با سال 1281 ه ش ) خانه سید محمد قاضى طباطبایى در شاه آباد حادثه اى نوید بخش را به انتظار مى کشید سرانجام ستاره اى پرفروغ در آسمان سلسله جلیل القدر سادات طباطبایى تبریز درخشش در آمد.
محل ولادت و نشو و نماى علامه طباطبایى شهر تبریز بود و خاندان وى از قدیم نه تنها در این شهر بلکه در جهان تشیع به فضل و علم مشهور بوده و اجدادش از دانشوران و علماى نامدار تبریز به شمار مى رفتند.
پنج بهار از عمر علامه طباطبایى نگذشته بود که آسمان زندگى این کودک تیره و تار گردید و مادر عزیزش را از دست داد. چهار سال بعد این کودک نه ساله در غم فقدان پدر اندوهگین شد.
بر این اساس نهال وجودش از آغازین دوران زندگى با ناملایمات آشنایى یافت و بار رحلت پدر دشواریهایش دوچندان شد.
وقتى که علامه و برادر کوچکترش (سید محمد حسن الهى ) پدر و مادر خویش را از دست دادند وصى مرحوم پدر براى آنکه زندگى این دو خرد سال متلاشى نگردد، وضعشان را بر همان روال سابق سامان داد و براى هر کدام یک خادم و خادمه معین و پیوسته در امور ایشان مراقبت و نظارت مى کرد تا این دو کودک به رشد کافى برسند به خاطر همین ناگواریها، علامه تا سن نه سالگى به مکتب و مدرسه نرفت و از فراگیرى علوم دور ماند، با این وجود با تحمل سختى ها مصمم گردید تا کسب تحصیل و دانش ‍ اندوزى را پى بگیرد و به مدارس جدید راه یافت .
سید محمد حسین به مدت شش سال پس از آموزش قران که در روش ‍ درسى آن روزها قبل از هر تدریسى متداول بود آثارى چون گلستان ، بوستان ، نصاب الصبیان و.. را به همراه برادرش تحت تعلیم ادیبى لایق به نام شیخ محمد على سرائى فرا گرفت و علاوه بر آموختن ادبیات به یادگیرى فنون خوشنویسى زیر نظر میرزا علینقى خطاط پرداخت .
چون تحصیلات ابتدایى نتوانست به ذوق سرشار و علاقه وافر ایشان پاسخ گوید از این جهت به مدرسه طالبیه تبریز وارد شد و به فراگیرى ادبیات عرب و علوم عقلى و نقلى و فقه و اصول پرداخت و از سال 1279 تا 1304 ه ش مشغول فراگیرى دانشهاى مختلف اسلامى گردید.
علامه طباطبایى در زندگینامه خویش مى گوید در اوایل تحصیل که به صرف و نحو اشتغال داشتم علاقه زیادى به ادامه تحصیل نداشتم و از این رو هر چه مى خواندم نمى فهمیدم و چهار سال را به همین نحو گذراندم پس ‍ از آن یک باره عنایت خدایى  دامن گیرم شد و عوضم کرد و در خود یک نوع شیفتگى و بى تابى نسبت به تحصیل کمال حس نمودم به طورى که از همان روز تا پایان تحصیل که تقریبا هیجده سال طول کشید هرگز نسبت به تعلیم و تفکر احساس خستگى و دلسردى نکردم و زشت و زیباى جهان را فراموش کردم بساط معاشرت با غیر اهل علم را به کلى برچیدم و در خورد و خواب و لوازم دیگر زندگى به حداقل ضرورى قناعت نموده باقى را به مطالعه مى پرداختم بسیار مى شد به ویژه در بهار و تابستان که شب را تا طلوع آفتاب به مطالعه مى گذراندم و همیشه درس فردا شب را پیش مطالعه مى کردم اگر اشکالى پیش مى آمد با هر خودکشى بود حل مى نمودم وقتى که به درس حضور مى یافتم از آنچه استاد مى گفت قبلا روشن بودم هرگز اشکال و اشتباه درس را پیش استادم نبرده ام . ⁽¹⁾
در نخستین روزهاى ورود به این دیار مقدس به دلیل دورى از وطن و تازگى محیط تغییر زبان مردم و خشونت آب و هوا اوقات را با مشقات زیادى سپرى نمود تا اینکه به تدریج با خصوصیات شهر و وضع زندگى و درس و بحث آنجا آشنا شد لیکن آب و هواى گرم و آب خمره که با مشک از شریعه آورده مى شد محله نامناسب عماره و خانه اى تنگ و کوچک و بدون حتى یک آشنا این مسافران تازه وارد را در شرایط نامطلوب قرار داده بود تنها دلخوشى و دلگرمى علامه فرزند خردسالش محمد بود که در آن زمان هیجده ماه داشت اما به دلیل گرمى هوا و شرایطى که بدان اشاره شد این روشنى بخش محفل علامه بیمار شد و خیمه غم را در این خانواده افکند طبیب مناسبى هم در شهر نجف نبود و والدین ناگریز شدند کودک بیمار را براى معالجه به بغداد ببرند امام تلاش پزشکان به جایى نرسید و این طفل خردسال از دنیا رفت . و پدر و خصوصا مادر جوان (علامه در این زمان 23 سال و همسرش 18 سال داشت) را که اولین فرزندشان را در یار غرت از دست داده بودند به سوگ نشاند.
علامه که براى تحصیل علم به نجف اشرف آمده بود با تحمل مشکلات و ناگواریها در جهت کسب معارف و ارتقاى علمى تلاش بسیار نمود.
همچنین ایشان در اواخر اقامت در نجف نیز روزگار سختى را گذراند و در سال 1314 ه ق پس از مدتى که مبلغى براى ایشان حواله گردید و اداى دیون شد نجف را به قصد اقامت در تبریز ترک نمود.
پس از مدتى اقامت در تبریز و به دنبال سپرى شدن فصل سرما، به قصد احیاى مزرعه و باغ و ملک موروثى عازم روستاى شاد آباد گردید.
فرزند علامه مهندس عبدالباقى مى گوید خود به یاد دارم که مرحوم پدرم دائما و در تمام طول سال مشغول فعالیت بودند و کارکردن در فصل سرما و در حین ریزش باران و برفهاى موسمى در حالى که چتر به دست گرفته یا پوستین به دوش داشتند امرى عادى تلقى مى گردید در مدت ده سال بعد از مراجعت علامه به روستاى شاد آباد و به دنبال فعالیت هاى مستمر ایشان قناتها لایروبى و باغهاى مخروبه احیا و آباد گردید و یک ساختمان ییلاقى هم در داخل روستا جهت سکونت تابستانى خانواده ساخته شد و در محل زیر زمین خانه حمامى به سبک امروزى بنا نمود در حالى که در سال 1318 ه ق حمامها عموما خزینه اى بود.
در اواخر سال 1324 ه ش علامه طباطبایى به همراه همسر و چهار فرزندش ‍ شهر تبریز را به قصد اقامت در قم ترک نمود آیت الله جعفر سبحانى در این زمینه مى گوید آذر سال 1324 تا آذر 1325 ه ش منطقه آذربایجان دستخوش ناامنى و قتل و غارت بود استاد فقید علامه طباطبایى تصمیم گرفت بساط زندگى را از آن نقطه جمع کند و به یک مرکز علمى مانند قم منتقل گردد در این مورد به قران مجید تفال زد استخاره نمود و این آیه آمد:
هنالک الو لایه لله الحق هو خیر ثوابا لله و خیر عقبا 
آنجا یارى کردن خداى حق را سزد پاداش او بهتر و سرانجامش نیکوتر است .
و لذا در همان نیمه سال 1325 ه ش زادگاهش را به عزم اقامت در قم ترک کرد.
فرزند علامه مهندس عبدالباقى در این زمینه مى گوید همزمان با آغاز سال 1325 ه ش وارد شهر قم شدیم در ابتدا به منزل یکى از بستگان وارد شدیم ولى به زودى در کوچه یخچال قاضى در منزل یکى از روحانیون اطاقى دو قسمتى که با نصب پرده قابل تفکیک بود اجاره کردیم این دو اتاق قریب بیست متر مربع بود طبقه زیر این اتاقها انبار آب مشروب بود که در صورت لزوم بایستى از درب آن به داخل خم شده و ظرف آب را پر کنیم چون خانه فاقد آشپزخانه بود پخت و پز هم در داخل اتاق انجام مى گرفت .
این مرد بزرگ سى و پنج سال تمام در حوزه مقدسه قم به تدریس و تالیف و تربیت و تهذیب نفوس پرداخت و سرانجام در سال 1360 دار فانى را وداع گفت . ⁽²⁾